چای فله ای قلمی و باروتی

چای نقش مهمی را در فرهنگ آسیا به عنوان یک نوشیدنی پرمصرف ، شفابخش و نیز نمادین از موقعیت اجتماعی در طول قرن‌ها ، ایفا نموده‌است. عجیب نیست که کشف آن به ریشه‌های مذهبی یا سلطنتی نسبت داده می‌شود. در واقع چین قرن‌هاست که از چای برخوردار است. متخصصین این نوشیدنی را به عنوان درمانی برای گروهی از بیماری‌ها می‌دانند و اشرافیت در مصرف چای خوب به عنوان نشانه‌ای از جایگاه اجتماعی محسوب می‌شده و مردم عادی فقط می‌توانستند از طعم آن استفاده کنند. با این که خاستگاه چای به عنوان یک داروی گیاهی مفید برای بیدار ماندن ، نامعلوم است اما چین به عنوان خاستگاه مصرف چای ، سابقه تاریخی دست کم ۱۰۰۰ سال پیش از میلاد را به ثبت رسانده‌است. سلسله هان از چای به عنوان دارو استفاده می‌نمودند. استفاده از چای به عنوان یک نوشیدنی فرح بخش در مناسبت های اجتماعی به تاریخ سلسله تانگ و پیش از آن برمی گردد. درآن زمان تاریخچه چای ، ماهیت این نوشیدنی و سبک تهیه آن با روشی که ما امروزه بکار می‌بریم ، متفاوت بوده‌است. برگ‌های چای به صورت قالب‌هایی فرآوری می‌شدند. این قالب خشک شده ، که کلاً به نام چای آجری نامیده می‌شد داخل یک هاون سنگی کوبیده می‌شد. آب داغ به گرد این قالب چای افزوده می‌شد یا آن را داخل کتری‌های سنگی می‌جوشاندند و به عنوان یک نوشیدنی گرم مصرف می‌نمودند. نوعی از چای متراکم که به عنوان چای سفید خوانده می‌شد ، تا پس از دوره سلسله تانگ تولید می‌شد. این نوع خاص چای سفید تانگ به هنگام بهار چیده می‌شد که درآن رشد بوته‌های جوان چای همچون سوزنهای نقره‌ای فراوان بود. این دست‌چین‌های اول چای به عنوان ماده خام در تهیه چای متراکم استفاده می‌شد.